Πριν τη Βιομηχανική Επανάσταση, το κλίμα ρυθμιζόταν φυσιολογικά αφού δεν υπήρχαν βίαιες εξωγενείς παρεμβάσεις. Στην μετά-βιομηχανική όμως εποχή παρατηρήθηκε αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη εξαιτίας κυρίως της υπερβολικής έκλυσης διοξειδίου του άνθρακα από την εκτεταμένη χρήση ορυκτών καυσίμων αλλά και της παράλληλης αποδάσωσης.
Σύμφωνα με την επιστημονική κοινότητα δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση η υπερθέρμανση του πλανήτη να ξεπεράσει τους 2ºC, συγκριτικά με την προβιομηχανική εποχή, με τη θερμοκρασία να είναι σήμερα κατά 0,8ºC υψηλότερη.
Ήδη με την αύξηση των 0,8°C παρατηρείται ραγδαία αύξηση της συχνότητας και της έντασης των ακραίων καιρικών φαινομένων σε όλο τον πλανήτη και διακριτή αλλαγή στις εποχές. Κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες τα στρώματα χιονιού στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική έχασαν μάζα και οι παγετώνες συνέχισαν να συρρικνώνονται σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο.Η ετήσια μέση έκταση της παγωμένης θάλασσας της Αρκτικής ελαττώθηκε με ρυθμό μεγαλύτερο από αυτό της Ανταρκτικής. Επίσης το παγκόσμιο μέσο επίπεδο της θάλασσας ανέβηκε κατά 0.19m.
Στα επόμενα 30 χρόνια η υπερθέρμανση πιθανότατα να φτάσει ακόμα και τους 1,5ºC με 2ºC. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως εάν φτάσουμε, ή πολύ περισσότερο ξεπεράσουμε, αυτά τα «μεγέθη», τίθενται πλέον σε λειτουργία μηχανισμοί που ουσιαστικά θα επιφέρουν μεγαλύτερη υπερθέρμανση και δεν θα έχουμε πια τη δυνατότητα να την ελέγξουμε (π.χ. μείωση της ικανότητας των ωκεανών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα). Πρόκειται για τις ανεξέλεγκτες κλιματικές αλλαγές (runaway climate change) και σύμφωνα με τον ΟΗΕ, ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της θερμοκρασίας ακόμα και μέχρι τους 6°C ως το τέλος του αιώνα. Μία αύξηση άνω των 4°C μέσα στον αιώνα που ζούμε θα έθετε θέμα επιβίωσης για όλους τους έμβιους οργανισμούς εξαιτίας της ταχύτατης και βίαιης υπερθέρμανσης για τα δεδομένα του πλανήτη.